یک سؤال بی جواب

کـودکی کــنــجــکــاو می پـرسـید:
ایهااـنـاس، عــشــق یــعنی چه ؟

دخــــتـــری گـــفــت:اولـش رؤیـــا
اخـرش بــازیــســت و بــازیــچــه




مـــادرش گفــت:عـشـق یعـنی رنج
پـیـنـه و زخم و تاول کــف دســت

پدرش گفـت:بـچه ســاکــت بـــاش
بـی ادب، ایـن بـه تـو نیامـده است




رهــروی گفت: کوچه ای بن بست
سـالـکـی گـفـت:راه پـر خم و پـیچ

در کلاس سـخــن مــعــلــم گفـت:
عین و شین است و قاف، دیگر هیچ




دلـبـری گفت: شـوخی لوسی است
تاجری گفـت: عـشـق کـیـلـو چـنـد

مفـلـسـی گفت: عـشق، پـر کــردن
شــکـم خــالــی زن و فـــرزنـــد




شاعـری گـفـت: یک کمی احساس
مثل احــســاس گــل بــه پــروانــه

عاشقی گفت: خانمان سـوز اسـت
بار ســنـگـیـن عــشــق بـر شـانـه




شـیخ گــفــتــا: گـنـاه بــی بخشش
واعـظی گـفـت: واژه بـی مـعناست

زاهدی گفت: طـوق شـيطـان اسـت
محتسب گفت: منکر عظمی اســت




قــاضــی شــهر عـشـق را فـرمود:
حــد هــفــتــاد تــازیــانه به پـشـت

جاهلی گفت: عشق را عـشق است
پهلوانی گفت: جنگ آهن و مـشت




رهگــذر گـفت: طبل تو خالی است
یـعنـی آواز آن ز دور خـوشـســت

دیگری گفـت: از آن بـپـرهــیـزیــد
یـعـنــی از دور کـن بر آتش دست




چـونکــه بــالا گـرفت بحث و جدل
انـدر آن قــیــل و قــال مـــن دیــدم

طفل مـعـصــوم بــا خــود گــفــت:
من فقــط یــک ســؤال پــرســیــدم