حسین وارث آدم

دکتر علي شريعتي -مردي از خانه فاطمه بيرون آمده است. مدينه را مي نگرد و مسجد پيامبر را و مکه ابراهيم را و کعبه به بند نمرود کشيده را و اسلام را و پيام محمد(ص) را و کاخ سبز دمشق را و در بندکشيدگان را و.........
مردي از خانه فاطمه بيرون آمده است. بار سنگين همه اين مسئوليت ها بر دوش او سنگيني مي کند.
او، وارث رنج بزرگ انسان است. تنها وارث آدم، تنها وارث ابراهيم و.......... تنها وارث محمد! و........
مردي تنها!
اما نه، دوشادوش او زني نيز از خانه فاطمه بيرون آمده است، گام به گام او، نيمي از بار سنگين رسالت برادر را بر دوش خود گرفته است.
مردي از خانه فاطمه بيرون آمده است، تنها و بي کس، با دست هاي خالي، يک تنه به روزگار وحشت و ظلمت و آهن يورش برده است. جز مرگ سلاحي ندارد اما او فرزند خانواده اي است که "هنر خوب مردن" را در مکتب حيات خوب آموخته است.
در اين جهان هيچکس نيست که همچون او بداند که:"چگونه بايد مرد؟"
آموزگار بزرگ "شهادت" اکنون برخواسته است تا به همه آنها که جهاد را تنها در "توانستن"مي فهمند و به همه آنها که پيروزي بر خصم را تنها در "غلبه"مي دانند، بياموزد که:"شهادت" نه يک "باختن" که يک "انتخاب" است. و حسين وارث آدم که به بني آدم زيستن داد و وارث پيامبران بزرگ که به انسان، "چگونه بايد زيست" را آموخت. اکنون آمده است تا در اين روزگار به فرزندان آدم "چگونه بايد مرد" را بياموزد.
***
در زندگي مردم ما که زندگي اش توده اي انباشته از عقده ها و رنج ها و جراحت ها است و آرزوهاي مرده و اميد هاي برباد رفته و خواستن هاي سرکوفته و عشق هاي بي سرانجام و خشم هاي فرو خورده، هم نباستن و نخواستن و نتوانستن و نگذاشتن و نگفتن و نرفتن و نه و نه و نه!، عاشورا زانوي مهربان سر نهادن و بر دامان محرم گريستن نيز هست و در اين فاجعه هولناک چشم هايي که نه نگاه، که حق اشک، و حلقوم هايي که نه فرياد، که حق ناله نيز ندارند، از عاشورا است که حق هاي از دست رفته خويش را هر ساله مي ستانند. و نيز غرورهاي مجروحي که به ناليدن محتاجند، اما شرم دارند، و تحمل لبخند بر لب هايي که در پس آن ضجه ها پنهان است و تحميل آرامش بر چهره هايي که طغيانه را در آن خويشکتمان مي کنند، آنان را شهيد مي ساخته است که بر روي زمين گام بر مي دارند و به هر جا که مي گريزد کربلا است، و هر ماهي که به او مي رسد محرم، و هر روزي که بر او مي گذرد عاشورا....