،وقتي كه من رفتم بگوييد تا درختي در كنارم باشد...

من طرف **mary** الثلاثاء أكتوبر 27, 2009 2:21 pm

شايد پاييز كه شد كسي سراغ من نيايد و من خواهم ماند و درخت تنها و اين زمين كه مادرانه ما را در دل خود جاي داده است.وقتي كه پاييز خواهد آمد درخت مهربان تنهايي من را با عشق بازي پر از رنگهاي سرخ و زرد رنگش مي كند. من عاشقش هستم.عاشق سرخي برگهايش ، عاشق نفسهاي خوش آهنگش ،من دوستش دارم؛چونكه او مرا دوست دارد.ما نبايد تنها بمانيم ،وقتي كه من رفتم بگوييد تا درختي در كنارم باشد تا مبادا دلتنگي پاييز تنهايي مرا غمناك تر سازد.