روزهای بی ریاضی یاد باد

باز هم خواب ریاضی دیده ام

خواب خط های موازی دیده ام






خنجر دیفرانسیل هم گشته کُند

خواب دیدم می خوانم اِیگرگ زِگوند






دامن هر اتحادی می دِ رَم

از سر هر جایگشتی می پرم






از کمند منحنی ها رسته ام

دست وپای بازه ها رابسته ام






گوش هر ایگرگ وشی را می جوم

شیب هر خط را به تندی می دوم






گه اسیر زلف حد و مشتقم

گاه در زندان قدر مطلقم






با توانها نقطه بازی می کنم

گاه خط ها را موازی می کنم






تیغی از فرمول دارم در کنار

لشکری تمرین دارم بی شمار






پاره خط ها نقطه ها پژمرده اند

ناگهان دیدم توابع مرده اند






صحبت از تبدیل ورادیکال نیست

در ریاضی بحث انتگرال نیست






استخوان کسر ها پوسیده است

کاروان جذر ها کوچیده است






ردپایی از خط و بردار نیست

از لُگ وبسط و نِپر آثار نیست






صفر صفرُم هم دگر میهم نبود

هیچ کس را زین مصیبت غم نبود






عقده را از سینه بیرون می کند

آری آری خواب افسون می کند






روز های بی ریاضی یاد باد

مردم از این ایکس وایگرگ داد داد




شاعر: یک معلم ریاضی خوش ذوق - اکرامی