لطف يار

برون شو ای غم ازسینه که لطف یارمی آید
توهم ای دل زمن گم شو که آن دلدارمی آید
نگویم یارراشادی که ازشادی گذشتست او
مرا ازفرط عشق او ز شادی عار می آید
مسلمانان مسلمانان مسلمانی زسرگیرید
که کفرازشرم یارمن مسلمان وارمی آید
درودیواراین سینه همی ازدردزانبوهی
علم هاتان نگون گرددکه آن بسیارمی آید
غلط گفتم غلط گفتم که این اوراق شعرمن
زشرم آن پری چهره به استغفارمی آید