فرزند خانواده اي؟!

من طرف **silence** الثلاثاء ديسمبر 15, 2009 5:06 pm

ممكن است همه آدمها برابر آفريده شده باشند؛ اما نگاهي به فيش حقوقي آنها نشان مي‌دهد كه درآمدشان نابرابر است. اين مسأله به طبقه اجتماعي، تحصيلات و حتي شانس نسبت داده مي‌شود، اما به نظر دالتون كانلي، استاد جامعه شناسي دانشگاه نيويورك، نابرابري از خانواده آغاز مي‌ شود. كانلي در كتابش با عنوان "ترتيب تولد؛ كدام خواهر و برادرها موفق مي‌شوند و چرا" مي‌گويد: ?? درصد نابرابري درآمد بين افراد در ايالات متحده، بين خواهر و برادرها در يك خانواده مشاهده مي‌شود. او به عنوان مثال به اقبال و ثروت متفاوت بيل و راجر كلينتون، و جيمي‌ و بيلي كارتر اشاره مي‌كند. تحقيقات نشان داده كه فرزندان اول (و تك فرزندها) در موفقيتهاي تحصيلي، منزلت حرفه اي، درآمد و ثروت خالص پيشتاز هستند. برعكس، فرزندان مياني در خانواده هاي پرجمعيت بدترين وضع را دارند. مايكل گروس، نويسنده كتاب "چرا فرزندان اول فرمانروايي مي‌ كنند و فرزندان آخر مي‌ خواهند جهان را دگرگون كنند"، اعتقاد دارد: موقعيت يك بچه در خانواده، شخصيت، رفتار، يادگيري و قدرت كسب معاش او را تحت تأثير قرار مي‌دهد. اغلب مردم دركي ذاتي از اين مطلب دارند كه ترتيب تولد به نحوي بر رشد تأثير مي‌گذارد، اما چگونگي تأثير مهم و معني دار آن را كمتر از آن چه كه واقعاً هست، در نظر مي‌گيرند. كانلي نيز معتقد است: ترتيب تولد در شكل دادن موفقيتهاي فردي مهم است، اما اين فقط در مورد بچه هاي خانواده هاي بزرگ (با بيشتر از چهار فرزند) و در خانواده هايي كه منابع مالي و وقت والدين كم باشد، صادق است. اما در خانواده هاي ثروتمند، اين تأثير كمتر است. در اين جا نگاهي مي‌اندازيم به تأثيري كه ترتيب تولد ممكن است بر خصوصيات فردي داشته باشد:
فرزندان اول آنها وظيفه شناس تر، جاه طلب تر و سلطه جوتر از خواهر و برادرهاي كوچكتر از خود هستند، فرزندان اول در دانشگاههاي هاروارد و ييل به خوبي خود را نشان مي‌دهند، همچنان كه در رشته هاي مشكلتري مثل پزشكي، مهندسي و حقوقي مي‌درخشند. همه فضانورداني كه به فضا رفته اند بزرگترين فرزند يا بزرگترين پسر خانواده شان بوده اند و در طول تاريخ نيز (حتي زماني كه خانواده هاي پرفرزند معمول بوده است) بيش از نيمي‌ از برندگان جايزه نوبل فرزند اول بوده اند. بد نيست بدانيد برخي شخصيتها نظير هيلاري كلينتون، ريچارد برانسون، جي.كي.رولينگ (نويسنده كتابهاي هري پاتر)، وينستون چرچيل همچنين بعضي از ستاره هاي سينما از جمله: كلينت ايستوود، جان وين، سيلوستر استالونه، بروس ويليس، و همه بازيگراني كه نقش جيمز باند را بازي كرده اند، همگي فرزند نخست خانواده بوده اند.
فرزندان وسط اين دسته از افراد بيشتر به همسالان خود مي‌پيوندند و به راحتي مي‌توانند از خانواده جدا شوند در نتيجه آنها مي‌آموزند كه چگونه با منابع حمايتي ديگر ارتباط برقرار كنند بنابراين به داشتن مهارتهاي مردمي‌ بسيار عالي گرايش دارند. فرزندان وسط اغلب نقش ميانجي و مصلح را بر عهده مي‌گيرند. بعضي از فرزندان وسط مشهور عبارتند از: بيل گيتس، جي.اف.كي، پرنسس دايانا
فرزندان آخر ته تغاريها بيش از همه مي‌ توانند خلاق و جذاب باشند. از آن جا كه آنها اغلب به عنوان توسري خور شناخته مي‌ شوند، به مبارزه در جنبشهاي برابري طلبانه گرايش دارند. (بچه هاي آخر اولين پشتيبانان اصلاحات پروتستان و نهضت روشنگري بودند) آنها در روزنامه نگاري، تبليغات، فروش و هنرها موفق هستند. بعضي از ته تغاريهاي مشهور عبارتند از: كامرون داياز، جيم كري، رويز ادانل، ادي مورفي و بيلي كريستال.
تك فرزندها خصوصياتي شبيه فرزندان اول دارند و مداوماً زير بار انتظارات سنگين والدين هستند. تحقيقات نشان مي‌ دهد كه فرزندان اول اعتماد به نفس بيشتري دارند، خوش بيان هستند و احتمالاً بيش از بچه هاي ديگر از تخيل خود استفاده مي‌ كنند. گرچه آنها پرتوقع نيز هستند، از انتقاد متنفرند، و ممكن است غيرقابل انعطاف و كمال گرا باشند. بعضي افراد مشهور كه تك فرزند بوده اند عبارتند از: فرانكلين دلانو روزولت، آلن گرينسپن، تايگر وود، ملكه جوان تنيس ماريا شاراپووا و لئوناردو داوينچي
دو قلوها از آن جا كه دو قلوها وضعيت برابري دارند و برخورد مشابهي با آنها مي‌ شود در اغلب موارد به هم شباهت دارند. دكتر فرانك سولووي، رفتارشناس و استاد در مؤسسه شخصيت و تحقيقات اجتماعي در دانشگاه بركلي كاليفرنيا و نويسنده كتاب "تولد براي شورش: ترتيب تولد، پوياييهاي خانواده و زندگيهاي خلاق" مي‌ گويد: فرزندان اول از نظر شخصيتي بيشتر از آن كه شبيه خواهر و برادرهاي خود باشند شبيه فرزندان اول در خانواده هاي ديگر هستند و فرزندان آخر بيشتر از آن كه شبيه خواهر و برادرهاي بزرگتر خود باشند شبيه فرزندان آخر در ديگر خانواده ها هستند. به نظر وي، علت اين امر آن است كه خانواده با ديدگاههاي متفاوتي به افرادي كه در جايگاههاي مختلف قرار دارند، نگاه مي‌ كند. كانلي با اين نظر موافق است، اما تأكيد مي‌ كند كه اينها تنها گرايشهاي عمومي‌ هستند و كليت تئوري ترتيب تولد مي‌ تواند بر حسب شخصيت بچه، فاصله سني بين خواهر و برادرها، شرايط خانواده و تجارب هر بچه در طي سالهاي شكل گيري او مورد بررسي قرار گيرد.