**دزیره**

رمان " دزيره " خاطرات گونه اي است كه به قلم " آن ماري سلينكو " روايت مي شود. سلينكو در سال 1914 در وين به دنيا امد. دختر صنعتگري ارتشي بود ، تاريخ را در دانشگاه وين اموخت و بعد ها در كنار نويسندگي به عنوان خبرنگار در روزنامه اي فرانسوي مشغول به كار شد . پس از ازدواج با كريستيانس ( دانشجوي دانماركي ) در اين كشور اقامت كرد . هنگامي كه در جنگ جهاني دوم دانمارك از سوي ارتش نازي اشغال شد، سلينكو به همراه شوهرش با سوار شدن در قايقي ماهيگيري از چنگال گشتاپو گريختند. پس از ساكن شدن در كشور سوئد ، به فكر افتاد زندگينامه و تاريخچه ي خانداني را كه هنوز هم در سوئد سلطنت مي كند بنويسد. پژوهش هايش 5 سال طول كشيد و نوشتن كتاب هم 2 سال وقت گرفت. سلينكو در سال 1986 در كپنهاك در گذشت.
داستان ، گويي از زبان " اوژني دزيره كلاري " دختر يك بازرگان ابريشم اهل فرانسه به رشته ي تحرير در امده . دختري كه كوچكترين فرزند يك خانواده ي متمول و به اصطلاح نجيب زاده است كه از همان كودكي زندگي اش با ناپلئون پيوندي ناگسستني مي خورد. همان " ناپلئون بنا پارت " مشهور تاريخ!
ساده تر: دزيره، دختر مورد علاقه ي ناپلئون است. اما جالب است بدانيد كه اين علاقه تنها بهانه اي است تا بتوان با استفاده از ان ، فرانسه دوران ناپلئون را مروري گذرا كرد . و نه تنها فرانسه ، بلكه اروپاي قرن ناپلئون را. دزيره شما را به ايتاليا، فرانسه، سوئد، دربار ناپلئون و بسياري از جاهايي مي برد كه در هيچيك از كتاب هاي تاريخ محض، اين چنين جذاب نخواهيد يافت.
اين كتاب، شما را با انديشه و شخصيت مردي اشنا مي كند كه از برجسته ترين و سوال برانگيزترين مردان تاريخ است ، لااقل در تاريخي كه نوشته اند!
" دزيره " از ان رمان هاي نيست كه ترسيم فضاي تاريخي اش خسته كننده و كسالت بار شود يا برعكس ادم را در فضايي رويايي و به دور از واقعيت گرفتار كند . از طرفي ديگر، اگرچه موضع گيري نويسنده در مورد ناپلئون كاملا قابل قبول يا قابل رد نيست ليكن مي توان ان را فرصتي شمرد براي خواندن تاريخ اروپا از دريچه ي نگاه يك نويسنده ي اروپايي كه بي شك با نگاه يك سياستمدار يا محقق توفير مي كند.
اقاي پرويز شهدي مترجم اين كتاب مي باشند . ترجمه اي روان و جذاب كه لذت خواندن كتاب را دوچندان مي كند. ترديد نكنيد كه پس از خواندن دزيره علاقه مند خواهيد شد كه يك دوره ي تاريخ ويل دورانت را مطالعه كنيد يا چند واحد تاريخ فرانسه در واحدهاي درسي تان لحاظ شود، حتي اگر مثل من دل خوشي نسبت به تاريخ ان هم از نوع درسي اش نداشته باشيد.
در قسمتي از كتاب امده: " ... نوامبر گذشته 14 سالم تمام شد و پدرم اين دفتر خاطرات زيبا را براي زادروزم به من هديه داد . طبعا نوشتن در اين صفحه هاي سفيد زيبا حيف است. اين دفتر كتاب مانند ، قفلي هم دارد كه مي توانم انرا ببندم. هيچ كس ، حتي خواهرم ژولي هم نخواهد فهميد چي توي ان نوشته ام. اين اخرين هديه ي پدر عزيزم است . اسم پدرم فرانسوا كلاري است . فروشنده ي حرير در مارسي بود كه دو ماه پيش در اثر بيماري ذات الريه در گذشت..."