[شیعر و قسه ی خوش * سورانی * ]

من طرف **koorosh** السبت نوفمبر 07, 2009 10:19 am

تا که ی بنالیم بو تو گیانا تا که ی بسوتیم

ئه ی بریارت وا نه بو فه رموت من روژی هه ر دیم

زستان وا رویی به هاریش هات تو هه ر نه هاتی

ژه هری تالی چاوه روانیت دامی تو له جیاتی

ئه ی تو خو نازانی ده ردی چاوه روانی

تا چه ن به ئازاره برک و اش و ژانی

گیانا بو نه هاتی عازیز بو نه هاتی نه تپرسی هه والم اش و مه رگه ساتی

شه و نیه ئه گه ر جاری خه ونت پیوه نه بینیم

وا ئه زانم له باوشم دای له سه ر سه رینم

که چاو هه ل دینم گیانا بالای به رزت نابینم

دوباره ده م سوتینی اش و زامی برینم

گیانا که م زو وه ره نازدارم زو وه ره به س جاری بت بینم گیانم بو خوت به ره

ترجمه در ادامه مطلب

تا کی بنالم جانا تا کی بسوزم

ای که فرموده بودی من روزی می آیم

زمستان اینچنین رفت و بهار هم آمد اما تو نیامدی

در عوض زهر تلخ انتظار را به من چشانیدی

تو که نمی دانی درد انتظار را

نمی دانی که چقدر تلخ است زخم و رنج دردش

جانا چرا نیامدی، عزیزم چرا نیامدی نپرسیدی احوالم را، دردم را، رنجم را

شبی نیست تو را یک بار در خواب نبینم

گمان می کنم در آغوشم هستی ، کنار من نشستی

اما وقتی چشمانم را باز می کنم قد رعنای تو را نمی بینم

دوباره می سوزاند من را درد و رنج زخمم

جانان من زود بیا نازنینم زود بیا تا برای یک بار هم که شده ببینمت ، جانم را بگیر و برای خود ببر