غرور تو و من
پزشکی :: از گوشه کنار :: فرهنگی-هنری :: شعر
صفحه 1 از 1
غرور تو و من
سال ها پیش از این به من گفتی
که ((مرا هیچ دوست میداری؟))
گونه ام گرم شد ز سرخی شرم
شاد و سر مست گفتمت ((آری))
باز دیروز جهد میکردی
که ز عهد قدیم یاد آرم
سرد و بی اعتنا ترا گفتم
که دگر ((دوستت نمی دارم!))
ذره های تنم فغان کردند
که خدا را، دروغ می گوید
جز تو نامی ز کس نمی آرد
جز تو کامی ز کس نمی جوید
تا گلویم رسید فریادی
کاین سخن در شمار باور نیست
جز تو، دانند عالمی، که مرا ؛
در دل و جان هوای دیگر نیست
لیک آرام ماندم و خاموش
ناله ها را شکسته در دل تنگ
تا طپش های دل نهان ماند؛
سینه ی خسته را فشرده به چنگ
در نگاهم شکفته بود این راز
که ((دلم کی ز مهر، خالی بود؟))
لیک تا پوشم از تو، دیده ی من؛
بر گل رنگ رنگ قالی بود
دوستت دارم و نمی گویم.
تا غرورم کشد به بیماری!
زانکه می دانم این حقیقت را
که دگر دوستم..... نمی داری....
silence- کاربر ویژه
- تعداد پستها : 770
Points : 2448
Reputation : 60
Join date : 2009-05-11
نشان
قدرت:
(2/2)
پزشکی :: از گوشه کنار :: فرهنگی-هنری :: شعر
صفحه 1 از 1
صلاحيات هذا المنتدى:
شما نمي توانيد در اين بخش به موضوعها پاسخ دهيد