از اوج

من طرف **mary** الجمعة أكتوبر 23, 2009 6:37 am

باران قصیده واری
غمناك
آغاز كرده بود

می خواند و باز می خواند

بغض هزار ساله دردش را
انگار میگشود

اندوه زاست زاری خاموش

ناگفتنی است
این همه غم ؟

ناشنیدنی است

پرسیدم این نوای حزین در عزای كیست

گفتند اگر تو نیز
از اوج بنگری
خواهی هزار بار ازو تلخ تر گریست