تعویذ

به چرک مي‌نشيند

خنده

به نوار ِ زخم‌بندی‌اش ار

ببندی.



رهايش کن

رهايش کن

اگر چند

قيلوله‌ی ديو

آشفته مي‌شود.





□



چمن است اين
چمن است
با لکه‌های آتش‌خون ِ گُل
بگو چمن است اين، تيماج ِ سبز ِ مير ِ غضب نيست

حتا اگر

ديری‌ست

تا بهار



بر اين مَسلخ
برنگذشته باشد.



□



تا خنده‌ی مجروح‌ات به چرک اندر ننشيند
رهايش کن

چون ما

رهايش کن!